Etniczne torby są już w Polsce. Na razie można je rezerwować pisząc na adres galeriamacondo@gmail.com ( drogą mailową udzielamy też dokładniejszych informacji).
Nie ma już na stanie ani granatowej (5 z lewej) ani pomarańczowej (5 z prawej).
Śpieszcie się. Kto pierwszy ten lepszy :-)
Indianie
Wayúu albo jak zwykło się ich nazywać „nomadowie pustyni” stanowią
najliczniejszą społeczność indiańską Kolumbii i zamieszkują jeden
z najbardziej barwnych regionów kraju – półwysep La Guajira.
La Guajira była historycznie pierwszym lądem Ameryki Południowej,
do którego dotarli Hiszpanie. Mimo jednak wielokrotnych prób i
chęci podbicia tych terenów, na których znajdowały się ogromne
ilości cennych pereł, nie udało im się ich skolonizować ze względu
na niezwykle trudne warunki geograficzne, brak wody pitnej
oraz walecznych Indian Wayúu zamieszkujących te ziemie.
Ten najbardziej wysunięty na północ kraniec Ameryki Południowej wabi
turystów swoimi przepięknymi pocztówkowymi plażami oraz pustynną, dziką
scenerią. To co jednak najbardziej przyciąga na La Guajirę, to niezwykle
ciekawa kultura jej mieszkańców. W kulturze Wayúu panuje matriarchat,
a kobiety do dnia dzisiejszego są̨ tutaj negocjowane przez
swoich braci, braci matki lub swata – palabrero (el pütchipü'ü), i
w pewien sposób „wymieniane” za kozy i naszyjniki z korali
i wartościowych kamieni. Dodatkowo panuje tu poligamia, a
mężczyzna Wayúu, jeśli tylko jest dość́ zamożny, może pozwolić sobie na
kilka żon. Wayuú nie mieszają się z metysami lub
białymi (alijuna czyli „nie Wayúu”). Prowadzą półkoczowniczy
tryb życia, zajmując się na co dzień hodowlą kóz,
rybołówstwem i handlem. Mieszkają w społecznościach łączących po 20-60
rodzin należących do tego samego klanu ze strony matki i określanych
jako rancherías, w osadach budowanych z kaktusów i błota.
Rancherías poszczególnych klanów są od siebie znacznie oddalone, aby
należące do każdej z wiosek stada kóz nie mieszały się ze sobą.
Kultura ta obfituje w zwyczaje i tradycje. Jednym z ciekawszych jest ten,
związany z dojrzewaniem, czyli czas blanqueo, kiedy to młode dziewczyny są
izolowana od społeczności i przygotowywane do roli kobiety Wayúu. W tym
czasie młode dziewczyny pozostają w kontakcie tylko ze swoimi
krewnymi kobietami, które przekazują im zasady bycia dobrą żoną i
matką, oraz uczą je tkania indiańskich worków – mochilas i
kolorowych hamaków z frędzlami – chinchorros. Kobiety Wayúu wierzą,
że podczas tkania wyrażają nie tylko swoja kreatywność, ale
również przekazują swoją wiedzę oraz myśli. Tkanie jest więc dla
nich ich czasem medytacji i sposobem wyrażenie siebie poprzez rękodzieło.
Mochila określana jako susu (czyli „to co idzie razem z Tobą”), jest
podstawowym elementem ubrania, który idealnie komponuje się z noszonymi
przez Indianki, szerokimi, kolorowymi sukniami – mantas. Indiańska torba
jest rodzajem worka wykonanego z bawełnianych nitek, który Indianki
przewieszają sobie na ramieniu lub na piersi na krzyż. Torby mochilas są
niezwykle kolorowe, a im bardziej są wzorzyste i ozdobne, tym
cenniejsze. Każda torba tkana jest tylko przez jedną kobietę,
która odpowiedzialna jest w pełni za jej projekt. Wykonanie
torby rozpoczyna się w formie spirali, tworząc okrągłą bazę,
która stopniowo rośnie. Praca nad jedną mochilą trwa średnio 20 dni
i zależy od ilości wybranych kolorów i stopnia skomplikowania wzorów geometrycznych.
Oryginalne torby można zakupić wzdłuż nadmorskiej promenady, w stolicy
regionu La Guajira – Riohacha, gdzie przedstawicielki klanów wystawiają
najpiękniejsze egzemplarze. Wybór kolorów, form i wzorów przysparza
o zawrót głowy. Kolorowe mochilas są niezwykle popularne w Kolumbii i
chętnie noszone przez mieszkanki dużych miast. Posiadanie torby świadczy o
dużej świadomość kulturowej i jest bardzo dobrze widziane,
szczególnie wśród ludzi młodych i przedstawicieli tzw. wolnych
zawodów. Dzięki kolumbijskiej piosenkarce Shakirze, która z dumą
nosi kolorowe torby, zostały one zauważone również poza
granicami Kolumbii i są bardzo popularne np. w Brazylii.
Projekt
socjalny w La Guajira - mochilas Wayúu
Pomysł projektu socjalnego związanego z kolumbijskim rękodziełem pojawił
się przy okazji jednej z wizyt w okolicach Cabo de La Vela – półwyspu w
departamencie La Guajira, z którego wg indiańskiej mitologii odchodzą z
tego świata dusze Indian Wayúu. Region ten odwiedziłyśmy z grupą
polskich podróżników w lipcu 2014 r. Właśnie tam Kolumbia
Travel nawiązała osobisty kontakt z kilkunastoosobową rodziną Wayuú,
z klanu Arpushaina, która w ciągu kilku miesięcy intensywnej
pracy (wrzesień – grudzień 2014), przygotowała dla naszej firmy
40 oryginalnych i unikatowych torb indiańskich określanych w
Kolumbii jako “mochilas”. Praca nad jedną mochilą trwała około
2 tygodni. W projekcie udział wzięły 4 kobiety z jednej rodziny Wayúu
– babcia, mama, córka i wnuczka.
Pierwsza kolekcja mochilas Wayúu marki Kolumbia Travel, Travel &
Fashion, przygotowana została z myślą o europejskim lecie, dlatego też
mochile posiadają wszystkie kolory tęczy. Tęczy, która bardzo rzadko
pojawia się na niebie departamentu La Guajira, ze względu na
niewielką ilość opadów w tym suchym i odległym regionie. Dolna część
naszych “mochilas" to jednokolorowy worek robiony z nici na szydełku.
Pasek torby dopasowany został kolorystycznie do dolnej części torby i
posiada on charakterystyczny wzór geometryczny, z kilku
współgrających ze sobą kolorów, tworząc wspaniały, niepowtarzalny
chromatyzm, typowy dla tej niezwykle kolorowej, indiańskiej kultury.
Zgodnie z lokalną tradycją, worek ręcznie wyrabia kobieta, pasek
zaś – mężczyzna.
Projekt Travel & Fashion, realizowany przez polskie biuro podróży w
Kolumbii – Kolumbia Travel, opiera się na handlu fair trade z konkretną,
indiańską rodziną z klanu Arpushaina, która począwszy od 2015 r. raz do
roku przygotowuje kolekcję pojedynczych egzemplarzy
“mochilas” przeznaczonych na polski rynek. 20% ceny sprzedanych w
Polsce mochilas przeznaczone zostaje na zakup rowerów dla dzieci
klanu Arpushaina mieszkających w zaprzyjaźnionej z nami
“rancherii” (skupisku domów, w którym żyje cała, indiańska rodzina)
kilka kilometrów od szkoły. Dotarcie do niej pieszo, nie tylko ze
względu na odległość, ale przede wszystkim w związku z trudnym,
pustynnym klimatem, intensywnym słońcem, zawiewającym piaskiem
i brakiem cienia (jedyną roślinnością w tym terenie są pojedynczo
rosnące kaktusy i drzewka dividivi), jest niezwykle trudne i czasochłonne.
Witamy w naszym projekcie, co w języku wayuunaiki używanym przez Indian
Wayuú na półwyspie La Guaijira brzmi jako “Antüshi jia” i serdecznie
zapraszamy do zapoznania się z kolekcją unikatowych, indiańskich
“mochilas” przygotowanych specjalnie dla polskich kobiet.
